Wauw, even geleden dat ik van me heb laten horen. Zeker niet omdat ik jullie niet wil laten weten hoe het met me gaat en wat ik allemaal uitspook, maar simpelweg omdat ik het druk heb. Druk? In Suriname? Ja, ik heb het druk. Ik ben lekker aan het werk iedere week.
De eerste weken heb ik doorstaan en ik heb het nu goed naar mijn zin.
Na veel observaties heb ik besloten me te gaan richten op een leesproject binnen het internaat. Het leesniveau van de jongeren is laag, veel vinden lezen niet leuk en besteden er liever geen aandacht aan. Dat maakt dat huiswerk soms niet begrepen wordt doordat niet gesnapt wordt wat er staat of het duurt lang. Allemaal zonde natuurlijk en mooi iets om mee te doen.
Om mijn project in te lijden heb ik een lezing georganiseerd op het internaat. Ik ben in contact gekomen met een Surinaamse schrijfster en heb geregeld dat zij is komen spreken om de jongeren te enthousiasmeren voor lezen en het motiveren om er iets mee te gaan doen.
Deze week start ik de eerste leesgroepen.. benieuwd of het aanslaat.
Daarbij is er nog wat bijgekomen.. ik ga vanaf deze week 1 dag in de week naar Wit Santie. Dit is afgelegen Inheems dorpje bij de luchthaven in de buurt. Er is daar een stichting opgezet die zich bezig houdt met sociale projecten. Er is een buurthuis opgezet en ze proberen zo veel mogelijk leuke dingen te organiseren. Ze hebben graag hulp, maar omdat het afgelegen zit zijn er niet veel stagiaires die daar voor meerdere maanden naartoe gaan.
Nou, deze gekke Hollander is natuurlijk overal voor in en grijpt graag alles aan. Zodoende heb ik vorige week een orientatiedag gehad. De mensen zijn blij en dankbaar met mijn komst... wie had dat ooit kunnen denken..
Samen met 3 andere stagiaires ben ik erheen geweest, hebben we uitleg gekregen en zijn we een stukje jungle in geweest om suikerriet te kappen. Uiteraard kwamen we met de auto vast te zitten in het zand en moesten we heel wat uit de kast halen om eruit te kunnen komen. Lekker in de volle zon op het heetste moment van de dag.. ideaal. Dit pareltje stond weer heerlijk te shinen daar in de zon met alle zweetdruppeltjes die daarbij komen kijken.
Iedere maandag ga ik vanaf nu dus naar Wit Santie samen met een andere stagiaire.
Het is zo'n 1.5 tot 2u met de lijnbus en geeft een echte Surinaamse ervaring, super leuk. Ik ga daar kinderen en jongeren begeleiden, zowel persoonlijke begeleiding als in groepsverband. Ik ga kijken of ik mijn leesproject ook daar zou kunnen opzetten. Nou, zie je.. helemaal druk ben ik dus.

Ik probeer altijd 4 dagen in de week te werken aangezien dat hier normaal is, maar nee, deze pannekoek is tot nu toe elke week 5 dagen in de week aan de bak. Er komt altijd wel weer wat bij wat ik belangrijk vind om te begeleiden of te doen. Leerzaam is het zeker.
In de weekenden heb ik altijd het gevoel op vakantie te zijn en ga ik zo veel mogelijk doen. Vorige week zijn we naar Ston Island geweest. Een eiland aan het Brokopondo stuwmeer, super mooi.
Ik begin steeds meer te wennen aan de aapjes die je soms in de bomen tegenkomt en bijvoorbeeld van bovenin takjes naar je gooien.
Nee, oké.. vooruit. Dat went helemaal niet, blijft gewoon vet bijzonder iedere keer.

Dat mijn zweetklieren nog niet overwerkt zijn is een wonder hoewel ik het tegenwoordig ook nog wel eens fris kan hebben. Er komen langzaam aan iets meer tropische regenbuien. De regenbuien zijn dan ook regenbuien met de hoofdletter R. Als je denkt dat het niet meer harder kan regenen, gaat het tóch nog even harder.
Het koelt dan wel eventjes een beetje af en zo nu en dan loopt de stad even onder water.

Dit weekend zijn we naar Nickerie en Bigi Pan geweest. Nieuw-Nickerie is een stad in het westen van Suriname tegen de grens van Guyana. Bigi pan is een groot natuurgebied met een en al water. Na ongeveer in totaal vier uur in de bus gezeten te hebben konden we overstappen op een boot, op naar onze slaapplek. Met iedereen verdeeld over de bootjes konden we gaan. Na werkelijk waar 1 minuut besluit moeder natuur ons even een hele dikke middelvinger te geven en opent een flinke regenbui boven ons. Nou is het niet heel chill om zelf helemaal nat te zijn, maar je tassen kun je ook niet droog houden. Dat betekent dat je op je bootje zit, helemaal doorweekt, wetende dat je als je straks je spullen uitpakt deze ook helemaal nat zijn.
Na 10 minuutjes konden we weer uitstappen met veel geglibber in de modder. Doordat het water laag is moesten we al onze spierballen bundelen en de boten over een heuvel trekken. Nou zal ik je even een sfeerimpressie geven: zeiknatte kleren, zeiknatte tas, koud, onder de modder, op je teenslippertjes, iedereen lekker vrolijk..
Vier boten later konden we onze weg vervolgen, gelukkig nu zonder regen.
Aangekomen bij onze slaapplek: een lodge midden op het water. Super mooi en bijzonder.
Het huisje werd volgehangen met hangmatten en dan is het voor mij al snel goed. Het leven in een hangmat is gewoon een stukkie leuker.
De volgende dag zijn we met de boot op tour geweest om naar de flamingo's te gaan. Wat een ervaring, midden op het water een groep van wel honderden flamingo's bij elkaar.

Nou, dit was weer heel even in een notendop wat ik allemaal doe. Ik kan eigenlijk nog wel uren blijven schrijven want iedere dag maak ik dingen mee, maar dit verhaaltje is even tussen de bedrijven door. Ik moet nu echt verder met mijn verslagen. Ik wil graag de belangrijke verslagen af hebben voor morgen omdat mijn ouders morgen komen, jeej!!
Morgen ga ik ze ophalen van de luchthaven en kan ik ze eindelijk het mooie Suriname laten ervaren, heel veel zin in!